Epilog

Soundtrack 
Od około roku nie miewałam żadnych niepokojących snów. Wszystko wróciło do normy. Jeremy dość szybko powrócił do zdrowia. Na dzień dzisiejszy On i Sammi są szczęśliwymi rodzicami. Wychowują uroczą dziewczynkę* Elizabeth. Andy i Amber natomiast zaręczyli się i są ze sobą bardzo szczęśliwi. Tak samo Jake i Ella. Christian poznał ostatnio uroczą dziewczynę, Lauren, i dzięki Ashley'owi, który "wtrącił się" między nich są już razem. Ashley i ja pobraliśmy się kilka tygodni temu. Pech chciał, że w trakcie naszej podróży poślubnej we Włoszech mieliśmy wypadek samochodowy. Ash wyszedł z tego cało. Skończyło się jedynie na kilku zadrapaniach. Ja nie miałam tyle szczęścia. Teraz jestem w lepszym świecie. Bardziej to przypomina poczekalnię z której mogę nadal obserwować moich wariatów, którzy źle przyjęli moją śmierć. Mimo że nie ma mnie już wśród moich przyjaciół na Ziemi, mogę mieć satysfakcję z tego, że zrobiłam wszystko co chciałam. Zmieniłam swoje życie na lepsze. Zdobyłam najlepszych przyjaciół oraz miałam kochanego i wspaniałego chłopaka o którym jeszcze rok temu jako ponura i zamknięta w sobie nastolatka mogłam pomarzyć. Kiedy odbywał się mój pogrzeb obserwowałam Ashley'a, który okropnie szlochał, gdy wkłada o moją trumnę do ziemi.  Gdybym mogła płakać na pewno płakałabym razem z nim. Duchy niestety nie potrafią wyrażać emocji. Przez kilka miesięcy codziennie przychodził na mój grób i siedział tam aż do nocy, lub dopóki chłopaki nie zmusili go do wrócenia do domu. Błagałam w myślach, żeby mój kochany Deviant był szczęśliwy i znalazł kogoś innego, ale z godziny na godzinę wątpiłam w to. Czasem chciałam znów wrócić na ziemię i przytulić go mocno i nigdy nie puszczać. Teraz wiem, że mój czas już nadszedł. Pożegnałam się z życiem raz na zawsze, bo wiem, że nie cofnę czasu. Każdy czasem odchodzi. To nieodstępna część życia. Gdy odwróciłam się zobaczyłam jasne światło, po drugiej stronie natomiast nadal widziałam załamanego chłopaka. Westchnęłam cicho. Czas to czas. Może kiedyś spotkamy się  w innym wcieleniu. Przechodząc na drugą stronę szepnęłam w jego stronę:

Kocham cię

***

Koło czwartej nad ranem usiadł przy jej grobie, odpalił papierosa i patrząc sobie na palce zapalił znicz. Zaczął nucić coś pod nosem. - Pamiętasz? - ciche pytanie i łzy w oczach - Przy tej piosence po raz pierwszy tańczyliśmy na naszym ślubie. - Starł szybko łzę z policzka. - Nie, nie płaczę. Obiecałem Ci przecież. - Szepnął łamiącym się głosem i znów przejechał dłonią po twarzy. - Nie. Właściwie to płaczę. - Powiedział ostatkiem sił, a łzy trysnęły z jego oczu. - Płaczę, bo przytłacza mnie myśl, że już ze mną nie zatańczysz, że nie przytulisz mnie, kiedy będę tego potrzebować. Ten ból tak cholernie rani wnętrze całego mnie. Nie wiem co robić. Wciąż mam wrażenie, że wyszłaś tylko do sklepu. - Ponownie zatruł płuca dymem. - Ej, tam u góry. - Spojrzał w niebo i bezskutecznie starał się utrzymać normalny ton głosu. - Zwróć mi ją. Nigdy Cię o nic nie prosiłem, ale dziś.. Zwróć mi żonę.. - Jego cichy szept wplótł się w wiatr...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
*na początku napisałam "dziweczkę" XD
Dziękuję za uwagę. Jestem szczerze dumna z tego epilogu. Mam nadzieję, że wam też się spodobał. Nie chce mi się czekać, aż pojawi się to 8 komentarzy więc dodaję już teraz.
Chcę teraz podziękować wszystkim moim czytelnikom, a także osobom, które przeczytały choć jeden rozdział:
paczekbvb, Black Lady, seledynowa małą, Tylko Dżeremiuch,  Lou, Sapphire Dragon, Catrina Purdy, Lady Dark, THE DESTROYER, Autorka Per Nieidealna, Layla Black, Factory Girl, Ania Kosidło, Jenny Adler, Calley Purdy, Megan Rebel oraz Unforgiveen.
Bardzo trudno jest mi się rozstać z tym blogiem, ale nic nie poradzę. Spróbuję wam to wynagrodzić (chociaż nie w całości) nowym blogiem, na którego pierwszy rozdział dodam za trzy dni.

To jest już koniec, więc: 

Goodbye :) 

Na koniec taki oto Ash :)